حقوق بین الملل ایمنی هسته ای و جایگاه جمهوری اسلامی ایران

این پایان نامه همانگونه که از نامش نیز بر می آید در صدد آن است که حقوق بین الملل ایمنی هسته ای را تبیین نموده و جایگاه جمهوری اسلامی ایران را در این زمینه روشن نماید چرا که با توجه به فشارهای اتحادیه ی اروپا و شورای همکاری های خلیج فارس در جهت پیوستن جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون ایمنی هسته ای بسیار حائز اهمیت است که جوانب مختلف این امر مورد بررسی و مداقه قرار گیرد. بنابراین ابتدا به توسعه ی حقوق بین الملل ایمنی هسته ای در سطح جهان پرداخته شده و دوره های مختلف ایمنی هسته ای شامل ایمنی طراحی، ساخت، بهره برداری و ایمنی بین المللی بررسی شده و به اسناد بین المللی مربوط به ایمنی هسته ای نیز اشاره ای گشته است. سپس وضعیت حقوق ایمنی هسته ای در ایران مورد مداقه قرار گرفته و به تفصیل به تمامی تعهدات بین المللی و قوانین داخلی ایران در دو دوره ی پیش و پس از انقلاب اسلامی پرداخته شده است. در ادامه و از آنجا که سوال اصلی این پژوهش در مورد لزوم پیوستن جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون ایمنی هسته ای می باشد، کنوانسیون مزبور مورد ترجمه ی نگارنده واقع شده و مفصلا به تحلیل آن پرداخته شده است چرا که کنوانسیون ایمنی هسته ای مهم ترین و تخصصی ترین سند بین المللی در رابطه با ایمنی هسته ای می باشد. در همین راستا وضعیت جمهوری اسلامی ایران در صورت پیوستن به کنوانسیون مزبور و حقوق و تکالیف مربوطه تبیین گشته و نتیجه ی حاصله مختصرا بدین قرار می باشد که اگرچه کنوانسیون ایمنی هسته ای یک سند بین المللی جامع در رابطه با مقوله ی ایمنی هسته ای می باشد لکن حقوق داخلی جمهوری اسلامی ایران نیز در این زمینه از غنای کافی برخوردار بوده و لزومی ندارد که برای ارتقای سطح ایمنی هسته ای حتما به عضویت این کنوانسیون درآید بلکه می توان با گرته برداری از مفاد آن و اصلاح قوانین داخلی به این امر مبادرت ورزید.